Żywienie dzieci w wieku od 1 do 3 lat
Po bardzo dynamicznym okresie rozwoju w okresie niemowlęcym
następuje znaczne zmniejszenie tempa wzrostu dziecka. W czasie od
ukończenia pierwszego do trzeciego roku życia dziecko rocznie wzrasta o
około 10 cm i zwiększa masę ciała o 2-3 kilogramy. Zmieniają się też
potrzeby organizmu. Zaledwie 3-2% energii z pożywienia organizm dziecka
zużywa na potrzeby wzrostu, natomiast powyżej 50% wykorzystywane jest
na potrzeby rosnącej aktywności fizycznej. Dziecko zaczyna chodzić, stara
się obserwować i poznawać świat, nawiązywać bliski kontakt emocjonalny
z rodziną, uczy się mówić.
Ciekawość świata i rozwój zdolności motorycznych powodują, że apetyt
dziecka, jak również zainteresowanie jedzeniem wyraźnie się zmniejsza.
Zmienia się asortyment produktów, które wchodzą w skład jadłospisu
malucha, stopniowo zbliżając się do spożywanych przez całą rodzinę. W
pierwszym roku życia niemowlę było zależne od mleka matki, albo
zastępujących je preparatów, teraz maluch zaczyna jeść samodzielnie, na
początku głównie za pomocą rąk, ale już około 2 roku życia stara się
używać sztućców. Mimo kłopotów z koordynacją ruchową, nie powinno się
dziecka zbyt często wyręczać i karmić - nauka jedzenia jest bowiem
interesująca i absorbująca i kształci zdolności psychomotoryczne.
Racjonalne żywienie dziecka jest możliwe tylko wtedy, kiedy ma ono
prawidłowe łaknienie. Chęć i potrzeba spożywania posiłków powinny
występować u dziecka samoistnie, muszą być następstwem uczucia głodu.
Można to osiągnąc, gdy przerwy między posiłkami będą dostatecznie
długie, u dzieci starszych do 3-4 godzin. Powinny one spożywać 3 posiłki
główne i czwarty lekki, skąłdający się głównie z warzyw, owoców i
ewentualnie ciasta. U dzieci z niedoborem masy można wprowadzić 5
posiłek, również lekki. U dzieci 13-15% zapotrzebowania energetycznego
powinno pokryć białko, 305 tłuszcz i około 55% węglowodany. Panuje
ogólna zasada, która mówi o tym, że najbardziej wartościowym posiłkiem
powinno być śniadanie i obiad, a najmniej II śniadanie i podwieczorek.
Urozmaicenie posiłków
W okresie wczesnego dzieciństwa obserwuje się zdolność zapamiętywania
smaku, zapachu, rozpoczyna się kształtowanie preferencji smakowych.
Przyzwyczajanie dziecka do nowych produktów procentuje w przyszłości
większym urozmaiceniem diety. Dzieci, które są odżywiane monotonnie we
wczesnym dzieciństwie, później mogą niechętnie odnosić się do nowych,
nieznanych im produktów i potraw. W przypadku niechęci do próbowania
nowości powinno się podawać nowe produkty w małej ilości i wraz z
produktami, które dziecko już zna i lubi. Rodzice nie powinni jednak
zmuszać dziecka do jedzenia pomimo jego wyraźnej niechęci, gdyż może
to powodować powstanie nieprzyjemnych skojarzeń związanych z
