dziady i pan tadeusz, Notatki z Język polski

Pobierz dziady i pan tadeusz i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity! Adam Mickiewicz „Dziady” 2021 Jak łączą się wszystkie części? Elementem, który łączy części ze sobą jest obrzęd dziadów*. Jest dokładnie przedstawiony w części II, w IV cz. Wspomniany przez Gustawa, a w lll cz. Odbywa się w scenie lX. Po drugie łączy je idea powiązania pomiędzy światem żywych i umarłych. Światem widzialnym i niewidzialnym oraz postać Gustawa, która w ll części jest widmem, w lV części jest pustelnikiem natomiast w lll części przeobraża się z Gustawa w Konrada. W ll części „Dziadów” wyraźnie widoczny jest motyw fantastyki, pokazano go np. w obrzędzie przywoływania duchów, które potencjalnie w rzeczywistości nie istnieją. Dusza ukazana jest jako przybywający zza światów zmarli. W skład ll cz. Wchodzi wiersz „Upiór”, w w lll cz. „Ustęp” Znaczenie „Ustępu” w III cz. „Dziadów” „Ustęp” to końcowa część „Dziadów III” dramatu Adama Mickiewicza, złożona z kilku fragmentów:  „Droga do Rosji”  „Przedmieścia stolicy”  „Petersburg”  „Pomnik Piotra Wielkiego”  „Przegląd wojska”  „Dzień przed powodzią petersburską 1824. Oleszkiewicz”  „Do Przyjaciół Moskali” Cykl tych krótkich utworów, przedstawiających Rosję widzianą oczami skazanego na zesłanie Pielgrzyma przynosi smutny obraz ojczyzny Nowosilcowa. Wybudowany z rozkazu cara Piotra I Petersburg to symbol tyranii, Rosjanie są bezkrytycznie zapatrzeni we władcę. Z „Ustępu” płynie smutna prawda – mieszkańcy Rosji byli ofiarami bezdusznej carskiej polityki, podobnie jak Polacy. Krytyka społeczeństwa rosyjskiego została nieco złagodzona dopiero w kończącym utwór wierszu „Do przyjaciół Moskali”. Mickiewicz zadedykował go swoich rosyjskim przyjaciołom, którzy podobnie jak tysiące jego rodaków ponieśli największą karę, oddając życie w imię wolności narodu. Wyjątkowy Konrad „Ja mistrz”-romantyczna kreacja poety Improwizacja (str.121-122) Uważa się za najlepszego mistrza ze wszystkich. Jest panem poezji, tworzy teksty i utwory, które są ważne i zawierają ważne słowa o których wszystko wie. Jest super poetą, który tworzy wspaniałe wiersze i łatwo składa słowa. Ma wolną wolę i tworzy jak mu się zachce bo to od niego zależy. Porównuje swoją poezję, że porusza i dociera do wszystkich. Przeżywa emocje takie jak smutek czy wzburzenie. Jego teksty są zapamiętywane i powtarzają się przez wiele lat. Dla niego poezja jest tak dobra jak twórczość samego Boga, jest wielka i wyniosła. Teksty mają tak wielką siłę, że zmieniają człowieka. Porusza tematy odważne, inspirujące przez które nigdy nie zostaną zapomniane. Zwraca Martyrologia-Męczeństwo Część 111 „Dziadów” Adama Mickiewicza przedstawia w pierwszym rzędzie Martyrologię narodu Polskiego, uciemiężonego przez Rosyjskich zaborców. Widać to bardzo wyraźnie w kilku scenach. Rosjanie siłą wciągali Polaków do Rosyjskiego wojska. Nie mieli dostępu do siebie nawzajem, są wygłodzeni, udręczeni i zachorowani. Nie mają możliwości komunikacji czy pisania listów. Są odcięci od reszty świata i nie wiedzą co dzieje się z rodziną a Rosjan to nie obchodziło. Rosja gardziła i pomiatała dziećmi, brutalnie ich traktowała. Skuwali ich ciężkimi łańcuchami, od którym mieli skrwawione nogi. Więźniowie zostali przewożeni przerażającymi kibitkami*, golono im głowy przez co upokarzano ich. Nie szanowali żadnej ludzkiej godności do praw człowieka. Wśród więźniów najmłodszy chłopiec miał około 10 lat. Wojsko nie interesowało się losem ludzi, mają broń i straszą, bo wiedzą, że więźniowie jak zwierzęta zrobią wszystko za kromkę chleba by przetrwać. Przywykli oni do ciężkich warunków bo żyli w nędzy i nie robi już dla nich nic różnicy. Brani byli na przesłuchania, torturowani, a niektóry robili wszystko czego zechcieli zaborcy by nie cierpieć. Zostali okłamywani, zatajano śmierć ludzi i nie wiadomo było nawet co się z kim stało. Bito dzieci by wydobyć informacje. Zasłaniano okna przez co zatrzymali się w próżni bo nie można było odróżnić dzień od nocy. Przed aresztowaniem wszyscy byli dowcipni, ładni i pełni życia. Cechy dramatu Szekspirowskiego Świat-teatr, aktorzy-ludzie  Zerwanie z zasadą trzech jedności  Wielowątkowość  Długie odcinki czasu  Wiele postaci  Drastyczne sceny  Elementy fantastyczne Wątki:  Martyrologiczny  Prometejski  Mesjanistyczny  Metafizyczny  Podstawy Polaków wobec rosyjskiego zaborcy (mapa myśli) Mickiewicz zrywa z zasadą trzech jedności. Występują różne style np. Patos* lub grotska*. „Dziady” cz. 111 zaczyna się przedmową, w której mowa jest o męce Polski porównaną do Chrystusa. Jako złych bohaterów przedstawia: Cara, Novosilcowa, oraz Konstantego. Novosilcow rozpoczął prześladowania młodzieży i zsyłał ją w głąb Rosji, tam byli zmuszani do pracy i torturowani. Mickiewicz czuje aluzję, że jako jemu jednemu wygnańcowi udało się wydostać. W dedykacji współwięźniom Mickiewicz dedykuje wszystkim przyjaciołom i ofiarom senatora. Powóz czterokołowy, opancerzony w Rosji służący do przewożenia więźniów. Prolog rozgrywa się w celi więziennej, w którym dobre i złe duchy krążą nad Konradem. Gustaw przeobraził się w Konrada, który gotów był walczyć z Bogiem dla dobra Ojczyzny. Scena 1 więzienna toczy się w wigilię. W celi Konrada, w której więźniowie za zgodą żołnierza spotykają cię i rozmawiają o prześladowaniach. Scena 11 czyli wielka Improwizacja to jedna z najważniejszych scen. Mówi o monologu Konrada, który zarzuca Bogu nie interesowanie się udręczonym narodem i żąda do niego władzy nad jego losem. W kolejnej scenie Ksiądz Piotr odprawia egzorcyzmy walcząc o duszę Konrada, który z jednej strony bluźnił Bogu a z drugiej chciał pomóc narodowi i nie pozwolił obrazić Matki Bożej jednemu z więźniów. W końcu ksiądz proponuje zamianę i chce się poświęcić za Konrada. Po egzorcyzmach ksiądz ma widzenie, że Polska jest umęczona jak Chrystus bo tak samo jak on ukrzyżowany tak i Polska gnębiona. Sen Senatora opisuje stosunki panujące w Rosji. Nad Nowosilcowe krążą złe duchy, bo nie jest on dobrym człowiekiem, wręcz przeciwnie nie obchodzą go inni ludzie i liczą się dla niego pieniądze. W scenie warszawskiej damy opisują Novosilcowa jako dobrego i zabawnego. W kolejnej scenie mowa jest o Doktorze, który chce przysłużyć się Novosilcowi i tym samym wzbogacić. Wspomniane są również losy Rollinsona-Katowane dziecko. Planowane jest zabicie Novosilcowa. Scena 1X- noc Dziadów, spotykają się wieśniacy, na cmentarzu ukazują się widmo-symbolizujące męki Doktora i widmo Bajkowa, którego nieustannie ścigają psy. Dziady kończą się serią „Ustęp”- to sześciofragmentowy poemat. Przypowieści Scena 1 Przypowieść opowiada o tym jak Bóg wygnał ludzi z raju i nie chciał by go dosięgnęli, więc kazał rozsypać ziarna na ziemi. Zjawił się diabeł, który chciał zaszkodzić człowiekowi, ale był w błędzie myśląc, że ziarna mają wielką wartość. Zabrał je, wykopał dołek, napluł i przyklepał kopytem by zhańbić Boga. Ku jego zdziwieniu ziarna wyrosły i zamiast zaszkodzić upokorzył sam siebie i ostatecznie się ośmieszył. Sens ponadczasowy Nikt nie przechytrzy Boga bo jeśli zaplanuje co dobrego to nic i nikt tego nie zmieni. Sens historyczny Car jest diabłem, a Adam przedstawiony jest jako Polacy. Sens jest taki, że cokolwiek by car-diabeł nie robił to i tak czy prędzej czy później wyniknie z tego coś dobrego bez względu na to jak bardzo będzie chciał to zepsuć. Scena V111 Pierwsza historia mówi o tym, że w upalny dzień przyszli podróżnicy, z których jeden to zabójca. Gdy poszli spać obudził zabójcę anioł i oznajmił, że mur się wali. Podziękował on za ocalenie życia, ale uratował tylko sam siebie a pozostałych zostawił na śmierć. Anioł mówi, że zawinił i poniesie za to najgorszą karę. Druga historia mówi, ż wódz rzymski pobił króla i kazał zgładzić jego lud, ale ocalił króla i jego najbliższe sługi. Dziękował on za ocalenie życia, ale jeden żołnierz mówi, że wódz planuje przykuć ich do swego wozu by bardziej ich upokorzyć. Jeden z ocalonych nie wierzy mu bo co on może wiedzieć. Sens ponadczasowy Senator jest w lepszej sytuacji, bo jest Bogaty, a ksiądz biedniejszy. Senator to ocalony zbójca i król. Ksiądz chce przez to powiedzieć, że spotka go gorszy los niż śmierć. „Nie chwal dnia przed zachodem słońca”. „Ustęp” „Do przyjaciół Moskali” Mickiewicz wprowadza rozróżnienie pomiędzy władzą carską potępioną, szatańską a ludźmi Rosji, którzy nie są aż tacy źli, a niektórzy są nawet dobrzy. Dekabryści* urządzili powstanie w grudniu (ludzie grudnia*). Car chciał zniewalać, a dekabryści-uwalniać. Apostrofa Mickiewicza zwraca się do przyjaciół Rosji, żeby dobrze ich zapamiętać. Mówi o cierpieniach rosyjskich pisarzy i jak można mordować takich ludzi. Najgorszy los to poddanie się carowi. Dekabryści, którzy sprzedali się carowi stracili swoją godność. Mają oni najgorszy los. Do dekabrystów uwięzionych przez cara na Syberii mają dolecieć pieśni żałosne-utwór „Dziady” i może jeszcze uwierzą, że staną się wolni. Mickiewicz spotykał się z nimi udawał przed urzędnikami, że nic nie spiskuje i jest po ich stronie. Opublikował utwór, w którym jest wprost mowa, że Rosjanie są jak szatan. Jest to trucizna dla cara. Mickiewicz nie ma nic do zwykłych ludzi tylko do cara. Jest wyrozumiały mimo, że mówią o nim coś złego i jeśli zwykli ludzie będą mówić coś złego o „Dziadach” to nie będzie miał im nic za złe bo są jak niewolnicy u psy na łańcuchu. „Pomnik Piotra Wielkiego” Wieczorem w deszczu pielgrzym (Mickiewicz) i poeta stoją pod pomnikiem cara. Są przyjaciółmi, czują się wyżsi od zwykłych ludzi bo są poetami. Znają się krótko ale dobrze. Pomnik znajduje się w Petersburgu, poeta opowiadał o nim pielgrzymowi. Rosyjski poeta mówi tak: „Piotrowi Wielkiemu, założycielowi miasta-Petersburg”. Przedstawia on cara siedzącego na przystrojonym koniu jakby gdzieś jechał i ma na sobie pelerynę. Pomnik stoi na postumencie, a głaz ten przybył z Finlandii z północy. Granitowy cokół dostarczono i postawiono gdzie chciała Caryca. Jest to srogi władca, który ciemięży lud. Został postawiony w zamian za to jaki był dobry, że nie ulega emocjom, jest spokojny i opanowany, a Ludzie go kochali. Dla porównania były władca Aureliusz pozbył się szpiegów i donosicieli by spokojnie rządzić. Pokonał wrogów ojczyzny i wrócił do Rzymu. Dla niego najważniejsi są ludzie i ich szczęście. Troszczy się o swoich poddanych i życzy im jak najlepiej, spokojnie rządzi narodem. Koń wie, że wiezie bardzo ważnego człowieka. Poddani mogą stanąć blisko Marka Aureliusza i zapamiętają go na wieki. Car Piotr jako kontrast, nie kontroluje państwa i ma nieokiełznane ambicje. Jak Marek Aureliusz ściągnął wodze konia to był spokojny i posłuszny a gdy car Piotr to był gwałtowny. Nie obchodzą go właśni poddani i dąży po trupach byle do celu. Pomnik stoi już długo i symbolizuje tyraństwo cara. Jeśli sposób myślenia z zachodu do Rosji dotrze to może coś się w tym kraju zmieni.