Celiakia
Schorzenie to ma pewne cechy schorzeń autoagresyjnych, o czym
świadczą wykrywane w surowicy specyficzne przeciwciała, np. IgAEMA,
IgAARA, współistnienie z innymi chorobami o autoagresyjnym podłożu, np.
z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, toczniem układowym,
sarkoidozą.
Schorzenie polega na występowaniu zaburzeń trawienia i wchłaniania
jelitowego związanych z nietolerancją glutenu zawartego w zbożach.
Nieprawidłowa reakcja immunologiczna wywoływana jest nadmierną
odpowiedzią immunologiczną na grupę białek zbożowych zwanych
prolaminami, a dokładniej przez pochodzące z niego frakcjeObjawy:U
chorych na celiakię często obserwuje się również wysokie wartości
przeciwciał skierowanych przeciwko różnym antygenom pokarmowym, np.
przeciwko białkom mleka krowiego, albuminie jaja kurzego. Obecność tych
przeciwciał wydaje się zjawiskiem wtórnym, będącym wynikiem
zwiększonej absorbcji antygenów przez uszkodzoną błonę śluzową jelita.W
obrazie klinicznym dominują: utrata apetytu, niedożywienie, a nawet
wyniszczenie, biegunka, powiększenie obwodu brzucha, zmiana
zachowania dziecka. Konsekwencją zaburzeń we wchłanianiu i trawieniu
są: niedokrwistość z niedoboru żelaza, niedobory białka, kwasu foliowego,
niedobory witamin, wtórna nietolerancja dwucukrów czy alergia na
pokarmy.Występuje takrze postać ukryta choroby:Postać ukryta, późno
ujawniająca się to stan, w którym choroba trzewna potencjalnie istnieje,
ale w badaniu chorego brak jest zarówno objawów klinicznych, jak i zmian
w obrębie błony śluzowej jelita cienkiego.
W niesprzyjających okolicznościach, takich jak np. zakażenie przewodu
pokarmowego, ciąża, stres, wzrost spożycia glutenu, może jednak dojść do
ujawnienia się choroby. Tę postać często obserwuje się u dzieci z
opryszczkowym zapaleniem skóry.W okresie wyciszenia objawów
rozpoznaje się ją na podstawie obecności nacieku z limfocytów T w obrębie
błony śluzowej jelita cienkiego, testów serologicznych oraz badań
genetycznych.