Kinematyka, Ćwiczenia z Kinematyka

Pobierz Kinematyka i więcej Ćwiczenia w PDF z Kinematyka tylko na Docsity!

Kinematyka

Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń:

• podaje przykłady zjawisk fizycznych występujących w przyrodzie
• wyjaśnia, w jaki sposób fizyk zdobywa wiedzę o zjawiskach fizycznych
• wymienia przyczyny wprowadzenia Międzynarodowego Układu Jednostek Miar(układ SI)
• wymienia trzy podstawowe miary wzorcowe i jednostki długości, masy i czasu
• wyjaśnia rolę doświadczenia w fizyce
• zapisuje wyniki pomiarów i obliczeń wraz z jednostkami
• posługuje się pojęciem niepewność pomiarowa
• planuje prosty pomiar; zapisuje wynik pomiaru wraz z niepewnością
• wyznacza średnią arytmetyczną wyników pomiarów
• projektuje proste doświadczenie obrazujące ruch ciała i rejestruje je za pomocą kamery
• posługuje się modelem punktu materialnego
• odróżnia wielkości wektorowe od skalarnych
• wyjaśnia na wybranym przykładzie, co oznacza stwierdzenie „ruch jest pojęciem względnym”
• opisuje ruch, posługując się pojęciami droga i przemieszczenie
• rozróżnia pojęcia droga i przemieszczenie
• opisuje ruch, posługując się pojęciem prędkości jako wektora i jego współrzędną; przelicza jednostki prędkości
• posługuje się pojęciami prędkość średnia i prędkość chwilowa Uczeń:
  • wymienia podstawowe wielkości mierzone podczas badania ruchu
  • wyjaśnia przyczyny wykonywania pomiarów wielokrotnych
  • odczytuje dane z tabeli, zapisuje dane w formie tabeli
  • zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących)
  • interpretuje dane przedstawione za pomocą tabel, diagramów słupkowych, wykresów
  • przedstawia dane podane w tabeli za pomocą diagramu słupkowego
  • wyznacza niepewność maksymalną wartości średniej na podstawie wzoru
  • określa położenie ciała traktowanego jako punkt materialny w wybranym układzie współrzędnych, posługując się wektorem położenia
  • definiuje wektor, określa jego cechy (właściwości)
  • rozwiązuje proste zadania związane z działaniami na wektorach (dodawanie, odejmowanie, mnożenie przez liczbę)
  • opisuje ruch jednowymiarowy w różnych układach odniesienia
  • wskazuje przykłady ruchu względem różnych układów odniesienia
  • rozróżnia wektor przemieszczenia i wektor położenia ciała
  • przedstawia graficznie wektor przemieszczenia i wektory położenia w wybranym układzie odniesienia
  • rozwiązuje proste zadania związane z działaniami na wektorach
  • rozwiązuje proste przykłady dotyczące dodawania wektorów przemieszczenia Uczeń:
    • przygotowuje prezentację dotyczącą miar wzorcowych i jednostek wielkości mierzalnych
    • podaje przykłady błędów grubych i systematycznych
    • posługuje się niepewnością względną i niepewnością bezwzględną
    • rysuje wektor w układzie współrzędnych
    • przedstawia graficznie na wybranym przykładzie różnicę między drogą a przemieszczeniem
    • opisuje ruch, posługując się współrzędną wektora położenia i współrzędną wektora przemieszczenia
    • rozwiązuje proste zadania związane z obliczaniem prędkości średniej i chwilowej
    • szacuje wartość spodziewanego wyniku obliczeń; krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku
    • szacuje niepewności pomiaru i oblicza niepewność względną
    • opisuje ruch ciała za pomocą wykresu uwzględniającego niepewności pomiarowe
    • sporządza wykresy zależności prędkości od czasu v ( t ) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego i jednostajnie opóźnionego(samodzielnie wykonuje poprawne wykresy: właściwie oznacza i opisuje osie, dobiera jednostkę, oznacza niepewności punktów pomiarowych)
    • przeprowadza doświadczenie polegające na badaniu ruchu jednostajnie zmiennego; analizuje wyniki oraz – jeżeli to możliwe– wykonuje i interpretuje wykresy dotyczące ruchu jednostajnie zmiennego Uczeń:• wyjaśnia, na czym polega modelowanie matematyczne
      • posługuje się niepewnością standardową
      • stosuje – na wybranym przykładzie – równanie ruchu jednostajnego prostoliniowego
      • rozwiązuje złożone zadania, korzystając z wykresów zależności parametrów ruchu od czasu
      • znajduje doświadczalnie, np. za pomocą przezroczystej linijki, prostą najlepszego dopasowania do punktów na wykresie zależności x ( t ); na tej podstawie wyznacza prędkość ciała
      • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnie zmiennym(przeprowadza złożone obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora)
      • wykorzystuje właściwości funkcji liniowej f ( x ) = ax + b do interpretacji wykresów(dopasowuje prostą y = ax + b do wykresu i ocenia trafność tego postępowania; oblicza wartości współczynników a i b)
      • samodzielnie wykonuje projekt badania dotyczącego ruchu jednostajnie zmiennego(np. wyznaczenia przyspieszenia w ruchu jednostajnie zmiennym); sporządza tabele wyników pomiaru
      • wyprowadza wzór na drogę w ruchu jednostajnie zmiennym z wykresu zależności prędkości od czasu v ( t )
      • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnie zmiennym(przeprowadza złożone obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora)

Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

• analizuje wykresy zależności drogi, położenia i prędkości od czasu; rysuje te wykresy na podstawie opisu słownego
• stosuje wzór na drogę w ruchu jednostajnie prostoliniowym
• klasyfikuje ruchy ze względu na prędkość
• wskazuje zależności między położeniem, prędkością i przyspieszeniem w ruchu jednostajnie zmiennym
• wskazuje przykłady ruchów krzywoliniowych i prostoliniowych w przyrodzie i życiu codziennym
• wyjaśnia, czym tor różni się od drogi; klasyfikuje ruchy ze względu na tor zakreślany przez ciało
• wyznacza konstrukcyjnie styczną do krzywej
• przedstawia graficznie wektory prędkości średniej i chwilowej
• stosuje pojęcie wektor przemieszczenia ; wyznacza wektor przemieszczenia jako różnicę wektorów położenia końcowego i położenia początkowego
• wskazuje przykłady względności ruchu
• opisuje ruch jednostajny po okręgu, posługując się pojęciami okres i częstotliwość
• stosuje radian jako miarę łukową kąta
• opisuje ruch jednostajny po okręgu i ruch jednostajnie zmienny po okręgu; wskazuje cechy wspólne i różnice
  • wyjaśnia różnicę między prędkością średnią a prędkością chwilową; wyjaśnia, kiedy te prędkości są sobie równe
  • wykorzystuje związki między położeniem a prędkością w ruchu jednostajnym do obliczania parametrów ruchu
  • rysuje i interpretuje wykresy zależności parametrów ruchu jednostajnego od czasu
  • rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z wykorzystaniem równania ruchu jednostajnego
  • projektuje doświadczenie i wykonuje pomiary związane z badaniem ruchu jednostajnego prostoliniowego
  • opisuje i analizuje wyniki doświadczenia
  • opisuje podstawowe zasady określania niepewności pomiaru (szacowanie niepewności pomiaru, obliczanie niepewności względnej, wskazywanie wielkości, której pomiar decydująco wpływa na niepewność otrzymanego wyniku)
  • opisuje ruch ciała za pomocą tabeli i wykresu – na podstawie pomiarów z bezpośredniej obserwacji lub z filmu; podaje czas i współrzędną położenia
  • opisuje ruch, określając prędkość średnią i średnią wartość prędkości
  • rysuje i interpretuje wykresy położenia, prędkości i drogi przy skokowych zmianach prędkości oraz zmianach zwrotu prędkości
  • posługuje się pojęciami przyspieszenie średnie i przyspieszenie chwilowe
  • wyjaśnia, czym charakteryzuje się ruch jednostajnie zmienny
  • definiuje zależność prędkości w ruchu jednostajnie zmiennym od czasu; wykorzystuje ją w zadaniach
    • wykorzystuje właściwości funkcji kwadratowej f ( x ) = ax 2 + bx + c do interpretacji wykresów zależności drogi od czasu i zależności położenia od czasu w ruchu jednostajnie zmiennym
    • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe i konstrukcyjne dotyczące ruchu krzywoliniowego, posługując się pojęciami prędkość średnia i prędkość chwilowa
    • wyjaśnia graficznie, że rzut poziomy jest złożeniem ruchu poziomego i pionowego; wykazuje doświadczalnie niezależność tych ruchów
    • opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnych x i y
    • opisuje tor ruchu w rzucie poziomym jako parabolę; wyznacza współczynnik w równaniu paraboli y = ax^2
    • stosuje prawo składania wektorów do obliczania prędkości ciał względem różnych układów odniesienia
    • oblicza prędkości względne ruchów na płaszczyźnie
    • wyprowadza związek między prędkością liniową a prędkością kątową
    • opisuje ruch zmienny po okręgu, posługując się pojęciami chwilowa prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe ; przelicza odpowiednie jednostki
    • szacuje prędkość liniową na podstawie zdjęcia
    • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnym po okręgu, posługując się kalkulatorem
    • wyjaśnia, na czym polega różnica między przyspieszeniem kątowym a przyspieszeniem dośrodkowym; uzasadnia to graficznie
      • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe i konstrukcyjne dotyczące rzutu poziomego
      • analizuje i rozwiązuje zadania dotyczące obserwatora poruszającego się względem wybranego układu odniesienia
      • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnie zmiennym po okręgu, posługując się kalkulatorem

Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe dotyczące ruchu krzywoliniowego, posługując się pojęciami prędkość średnia , prędkość chwilowa i przemieszczenie
• opisuje rzut poziomy, wykorzystując równanie ruchu jednostajnego dla współrzędnej poziomej i równanie ruchu jednostajnie zmiennego dla współrzędnej pionowej
• opisuje – na wybranym przykładzie – składanie prędkości, np. prędkości łodzi płynącej po rzece
• posługuje się układem odniesienia do opisu złożoności ruchu; opisuje ruch w różnych układach odniesienia
• oblicza prędkości względne ruchów wzdłuż prostej
• analizuje i rozwiązuje zadania dotyczące obserwatora opisującego ruch i pozostającego w spoczynku względem wybranego układu odniesienia
• opisuje ruch jednostajny po okręgu, posługując się pojęciami promień wodzący , kąt w radianach , prędkość kątowa
• oblicza parametry ruchu jednostajnego po okręgu
• opisuje wektory prędkości i przyspieszenia dośrodkowego
• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnym po okręgu

Ruch i siły

Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń:

• podaje przykłady oddziaływań i rozpoznaje oddziaływania w sytuacjach praktycznych
• wymienia rodzaje oddziaływań fundamentalnych
• planuje i wykonuje doświadczenie ilustrujące wzajemność oddziaływań
• opisuje oddziaływania, posługując się pojęciem siła
• przedstawia siłę za pomocą wektora; wymienia cechy tego wektora
• wskazuje przykłady bezwładności ciał
• stosuje do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą
• obserwuje przebieg doświadczenia; zapisuje i analizuje wyniki pomiarów; wyciąga wnioski z doświadczenia
• podaje przykłady wzajemnego oddziaływania ciał
• opisuje wzajemne oddziaływanie ciał, posługując się trzecią zasadą dynamiki Newtona
• planuje – korzystając z podręcznika – i demonstruje doświadczenie ilustrujące trzecią zasadę dynamiki
• wyjaśnia (na przykładach) dlaczego siły wynikające z trzeciej zasady dynamiki się nie równoważą
• wskazuje negatywne i pozytywne skutki tarcia
• rozróżnia tarcie statyczne i tarcie kinetyczne
• dopasowuje prostą y = ax do wykresu; oblicza wartość współczynnika a Uczeń:
  • wskazuje przykłady oddziaływań fundamentalnych
  • wyjaśnia znaczenie punktu przyłożenia siły
  • wyznacza graficznie siłę wypadkową dwóch sił
  • składa siły działające wzdłuż prostych równoległych
  • rozkłada siłę, np. siłę ciężkości na równi pochyłej, na składowe
  • rozróżnia siły wypadkową i równoważącą
  • opisuje ruch ciał, wykorzystując pierwszą zasadę dynamiki Newtona
  • opisuje ruch ciał, korzystając z drugiej zasady dynamiki Newtona
  • wymienia jednostki siły i opisuje ich związek z jednostkami podstawowymi
  • szacuje wartość spodziewanego wyniku obliczeń; krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku
  • opisuje zachowanie ciał na podstawie trzeciej zasady dynamiki Newtona
  • rozwiązuje proste zadania problemowe, wskazując siły wzajemnego oddziaływania
  • rozróżnia tarcie toczne i tarcie poślizgowe
  • opisuje ruch ciał, posługując się pojęciem siła tarcia
  • wyjaśnia, kiedy występuje tarcie statyczne, a kiedy kinetyczne; opisuje rolę tarcia w przyrodzie i technice Uczeń:
    • stosuje metodę dodawania wektorów (reguły równoległoboku lub trójkąta) do wyznaczania siły wypadkowej
    • wskazuje przykłady praktycznego wykorzystania umiejętności składania i rozkładania sił
    • rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
    • proste zadania obliczeniowe; w obliczeniach stosuje drugą zasadę dynamiki i kinematyczne równania ruchu
    • wyjaśnia (mikroskopowo), na czym polega występowanie sił tarcia
    • stosuje i zapisuje zasady dynamiki Newtona z uwzględnieniem sił tarcia
    • wskazuje – w życiu codziennym i w przyrodzie – jaka siła pełni rolę siły dośrodkowej w ruchu po okręgu
    • posługuje się pojęciem siła odśrodkowa i siła bezwładności ; znając kierunek i zwrot przyspieszenia układu nieinercjalnego, przedstawia na rysunku kierunek i zwrot siły odśrodkowej
    • przedstawia własnymi słowami główne tezy artykułu popularnonaukowego Czy można biegać po wodzie? Uczeń:
      • rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
      • złożone zadania obliczeniowe; w obliczeniach stosuje drugą zasadę dynamiki i kinematyczne równania ruchu
      • rozwiązuje złożone zadania problemowe i doświadczalne dotyczące trzeciej zasady dynamiki Newtona
      • rozwiązuje trudne zadania obliczeniowe i problemowe z uwzględnieniem sił tarcia
      • rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
      • złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnym po okręgu; w obliczeniach korzysta ze wzoru na siłę dośrodkową
      • R^ podaje przykłady działania siły Coriolisa
      • rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
      • złożone zadania obliczeniowe; wybiera układ odniesienia odpowiedni do opisu ruchu ciała

R – treści spoza podstawy programowej

Energia i pęd

Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń:

• posługuje się pojęciami praca i moc
• oblicza pracę siły na danej drodze, gdy na ciało działa stała siła, a ciało przemieszcza się w kierunku zgodnym z kierunkiem jej działania
• wyjaśnia na wybranym przykładzie, że wykonanie pracy nad ciałem wpływa na jego energię
• posługuje się pojęciem energia potencjalna ; oblicza wartość energii potencjalnej
• wyjaśnia, dlaczego energia potencjalna ciała zależy od przyjętego układu odniesienia
• wymienia różne formy energii
• wskazuje przykłady różnych form energii (korzysta z przykładów w podręczniku)
• posługuje się pojęciem energia kinetyczna
• stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej
• posługuje się pojęciem pęd
• wyjaśnia, od czego zależy zmiana pędu ciała
• odróżnia zderzenia sprężyste od niesprężystych Uczeń:
  • oblicza pracę, gdy siła o stałej wartości działa niezgodnie z kierunkiem ruchu, a ciało porusza się po linii prostej
  • przedstawia jednostki pracy i mocy; opisuje ich związki z jednostkami podstawowymi
  • oblicza pracę stałej siły na podstawie wykresu zależności siły powodującej przemieszczenie od drogi
  • oblicza moc urządzeń mechanicznych
  • stosuje wzory na pracę i moc do rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych: rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku obliczeń, przeprowadza proste obliczenia liczbowe, zapisuje wynik obliczenia jako przybliżony(z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących),krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku
  • wyjaśnia, dlaczego praca wykonana nad ciałem w obecności siły grawitacji nie zależy od sposobu przemieszczenia, lecz od wysokości
  • rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
  • proste zadania obliczeniowe z wykorzystaniem wzorów na energię potencjalną
  • oblicza pracę, jaką trzeba wykonać, aby
  • działając stałą siłą F – rozpędzić ciało od stanu spoczynku do danej prędkości v na drodze s
  • oblicza wartość energii kinetycznej
  • wykorzystuje zasadę zachowania energii mechanicznej do obliczania parametrów ruchu Uczeń:
    • przedstawia graficznie pracę siły zmiennej (za pomocą wykresu zależności siły od drogi); wyraża jej wartość jako sumę pól wszystkich prostokątów, gdy pole każdego z nich odpowiada drodze przebytej w bardzo krótkich chwilach ruchu
    • wyjaśnia na przykładach, że praca nie zależy od kształtu toru, lecz od przemieszczenia ciała
    • rysuje rozkład sił podczas przesuwania ciała w poziomie i po równi
    • rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
    • złożone zadania obliczeniowe z wykorzystaniem wzorów na pracę i moc
    • wyjaśnia, kiedy siła wykonuje pracę dodatnią, a kiedy ujemną; wskazuje sytuacje, w których praca jest równa zeru
    • wykazuje, że praca nad ciałem wykonana przez siłę równoważącą siłę grawitacji jest równa przyrostowi energii potencjalnej ciała
    • stosuje pojęcia energia użyteczna i sprawność do rozwiązywania prostych zadań
    • analizuje – na wybranym przykładzie – przemiany jednego rodzaju energii w drugi; ilustruje je za pomocą diagramów i wykresów, korzystając z poglądowych ilustracji zamieszczonych w podręczniku
    • interpretuje wykres zmiany wydłużenia ciała stałego w zależności od przyłożonej siły Uczeń:• wykazuje, że praca wykonana nad ciałem przez stałą niezrównoważoną siłę jest równa przyrostowi energii kinetycznej ciała
      • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe dotyczące energii potencjalnej sprężystości, posługując się kalkulatorem i wykresem zależności siły od wydłużenia sprężyny
      • R^ rozwiązuje złożone zadania dotyczące ruchu ciał o zmiennej masie, np. rakiet
      • przeprowadza badanie zderzeń centralnych skośnych i czołowych kulek stalowych lub monet (wykonuje doświadczenia, opisuje i analizuje wyniki, wyciąga wnioski)
      • rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
      • złożone zadania obliczeniowe dotyczące zderzeń sprężystych

R – treści spoza podstawy programowej

Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

• bada spadek swobodny; analizuje związane z nim przemiany energii
• rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
• proste zadania obliczeniowe z wykorzystaniem wzorów na energię kinetyczną
• oblicza moc urządzeń mechanicznych, uwzględniając ich sprawność
• wykazuje doświadczalnie, od czego zależy współczynnik sprężystości sprężyn
• opisuje warunki, w jakich można stosować prawo Hooke’a
• przeprowadza doświadczenie związane z badaniem zależności siły odkształcającej sprężynę od wydłużenia sprężyny (opisuje doświadczenie, zapisuje w tabeli wyniki pomiarów)
• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe, wykorzystując zasadę zachowania energii mechanicznej; oblicza energię sprężystości ciała
• przewiduje wynik doświadczenia na podstawie zasady zachowania pędu
• wykorzystuje zasadę zachowania pędu do obliczania prędkości ciał podczas zderzenie sprężystych i zjawiska odrzutu
• rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
• proste zadania obliczeniowe związane z zasadą zachowania pędu (szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje jego realność)
• stosuje zasadę zachowania pędu do opisu zderzeń niesprężystych
• wyznacza prędkość kul po zderzeniu, korzystając z podanych wzorów
• stosuje zasady zachowania energii kinetycznej i zachowania pędu do opisu zderzeń sprężystych
• rozwiązuje – posługując się kalkulatorem
• proste zadania obliczeniowe dotyczące zderzeń niesprężystych
  • sporządza wykres zależności siły odkształcającej sprężynę od wydłużenia sprężyny (właściwie oznacza i opisuje osie, dobiera jednostkę, oznacza niepewność punktów pomiarowych); wykazuje, że pole pod wykresem liczbowo jest równe pracy potrzebnej do rozciągnięcia sprężyny
  • wyprowadza wzór na energię potencjalną sprężystości
  • analizuje przemiany energii (na wybranych przykładach)
  • interpretuje drugą zasadę dynamiki Newtona w postaci ogólnej
  • stosuje zasadę zachowania pędu do wyjaśniania zjawisk odrzutu i startu rakiet kosmicznych
  • analizuje zderzenia sprężyste ciał o różnej masie
  • wyjaśnia, dlaczego w przypadku zderzenia niesprężystego suma energii kinetycznych zderzających się kul przed zderzeniem jest większa niż po zderzeniu
  • posługuje się pojęciem zderzenia centralne skośne i czołowe
  • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanego tekstu popularnonaukowego (przedstawia własnymi słowami główne tezy artykułu popularnonaukowego Fizyk ogląda TV )

Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z zastosowaniem wzorów na energię w ruchu obrotowym (rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku)
• opisuje ruch obrotowy bryły sztywnej wokół osi przechodzącej przez jej środek masy, uwzględniając prędkość kątową i przyspieszenie kątowe
• analizuje ruch obrotowy bryły sztywnej pod wpływem momentu sił
• przedstawia jednostki wielkości fizycznych związanych z mechaniką bryły sztywnej; opisuje ich związki z jednostkami podstawowymi
• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z zastosowaniem drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego (rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku, przeprowadza proste obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony – z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących, krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku)
• oblicza moment pędu bryły sztywnej i układu ciał
• analizuje ruch bryły wokół osi obrotu z zastosowaniem zasady zachowania momentu pędu
• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z zastosowaniem zasady zachowania momentu pędu (rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku)
  • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem uogólnionej drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego oraz zasady zachowania momentu pędu (przeprowadza złożone obliczenia za pomocą kalkulatora)
  • rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe i problemowe na poziomie maturalnym