Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Proces pielegnowania, Zadania z Pielęgniarstwo

Proces pielęgnowania na oddziale psychiatrii. Pacjentka w podeszłym wieku z urojeniami

Typologia: Zadania

2023/2024

Załadowany 18.12.2024

karolina-chodorek
karolina-chodorek 🇵🇱

1 dokument

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Proces pielegnowania i więcej Zadania w PDF z Pielęgniarstwo tylko na Docsity! Opis przypadku Pacjentka SA lat 84 przyjęta do oddziału o godzinie 15.35 w złym stanie higienicznym, przyjęta bez zgody z artykułu 22. Pacjentka pobudzona psychoruchowo, głośna. Orientacja zaburzona co do czasu i miejsca. Pacjentka wyedukowana w zakresie zapobiegania upadkom. Na zlecenie lekarza dyżurnego podano w iniekcji domięśniowej 1/2 ampułki Haloperidolu. Pacjentka, jak twierdzi, nie była do tej pory leczona psychiatrycznie. Od długiego czasu nie funkcjonuje społecznie, zajmuje się zbieractwem. Okresowo pobudzona, zaczepna agresywna - dzisiaj zaatakowała córkę nożem. Sama pacjentka zdecydowanie przeczy takiemu zachowaniu - "ja nie wiem, dałam im mieszkanie, może chce zagarnąć... ona ma znajomości... ja tutaj, a pieniądze zostały...". Kontakt utrudniony - monologująca chaotycznie Pobudzona psychoruchowo, głośna, krzycząca. Chwilami płaczliwa Interpretacje urojeniowe ksobne, cechy aktywności urojeniowej - także o charakterze czynnej agresji wobec otoczenia. Kontakt znacznie utrudniony przez niedosłuch odpowiedzi częściowo poza płaszczyzną pytań. Cechy aktywności urojeniowej. Pacjentka zagubiona w oddziale, dopytuje o wyjście ze szpitala, o komisję, w niepokoju, na uwagi nie reaguje. Łaknienie obniżone. Skarży się na bezsenność. Pacjentka przyjmuje następujące leki: Atoris – 1 raz wieczorem Bibloc 2,5 mg – 1 raz rano Ipp 40 mg – 1 raz rano Kalipoz – 1 raz rano, 1 raz wieczorem Prokit 50 mg – 1 raz rano, 1 raz wieczorem Atoris- Jest enzymem, który obniża stężenie cholesterolu i lipoprotein we krwi. Dzięki temu zmniejsza się ogólna synteza cholesterolu w wątrobie i rośnie liczba receptorów LDL odpowiedzialnych za wychwyt złego cholesterolu. Na skutek stosowania atorwastatyny obniżają się stężenia:  cholestorolu-LDL (złego cholesterolu) o 41 do 61%,  cholesterolu całkowitego o 30 do 46%,  apolopoproteiny B o 34 do 50%  triglicerydów o 14 do 33% Rośnie natomiast stężenie cholesterolu HDL (dobrego cholesterolu) oraz apolipoproteiny A1 Bibloc- Fumaran bisoprololu obniża aktywność reniny w osoczu krwi. U osób ze zdiagnozowaną chorobą niedokrwienną serca lek spowalnia czynność mięśnia sercowego, zmniejsza objętość wyrzutową oraz zapotrzebowanie serca na tlen Ipp- lek, którego działanie polega na hamowaniu wydzielania kwasu solnego w soku żołądkowym. Substancją czynną leku IPP 40 jest inhibitor pompy protonowej - pantoprazol. IPP 40 stosowany jest w leczeniu refluksowego zapalenia przełyku czy też choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Kalipoz- to lek zawierający chlorek potasu, który ma za zadanie zapobiegać i leczyć stany niedoboru potasu w organizmie, znane jako hipokaliemia. Jest to preparat o przedłużonym uwalnianiu, co oznacza, że chlorek potasu jest uwalniany stopniowo, zmniejszając ryzyko podrażnienia przewodu pokarmowego i gwałtownego wzrostu stężenia potasu we krwi. Prokit- należy do grupy leków prokinetycznych. Zawarty w nim chlorowodorek itoprydu wpływa pobudzająco na perystaltykę przewodu pokarmowego, przyspiesza proces opróżniania żołądka i przejścia pokarmu przez jelito cienkie oraz wzmacnia napięcie dolnego zwieracza przełyku. Ponadto lek działa zapobiegawczo na wymioty. A) Rozpoznaj problemy pielęgnacyjne pacjenta hospitalizowanego z powodu zaburzeń psychicznych i urojeń i zaplanuj opiekę pielęgniarską wg metody procesu pielęgnowania Diagnoza pielęgniarska 1: Zaburzone postrzeganie i interpretowanie rzeczywistości. Cel opieki: Przywrócenie prawidłowej oceny rzeczywistości. Działania pielęgniarskie:  stworzenie atmosfery bezpieczeństwa, akceptacji;  Terapia rodzinna jest kolejną ważną metodą, która pomaga edukować członków rodziny na temat choroby, poprawić komunikację i wsparcie w radzeniu sobie z wyzwaniami związanymi z opieką nad osobą chorą  Psychoedukacja to niemniej ważny element leczenia, obejmujący edukację pacjentów i ich rodzin na temat choroby, jej objawów i metod radzenia sobie z nią. Tego typu wiedza pomaga zmniejszyć lęk i stygmatyzację, a także umożliwia pacjentom i ich bliskim lepsze zrozumienie i zarządzanie chorobą. W połączeniu z farmakoterapią i psychoterapią psychoedukacja stanowi integralną część kompleksowego podejścia do leczenia, a zarazem zwiększa szanse na poprawę jakości życia pacjentów i ich rodzin. Ocena działań: Objawy zostały zminimalizowane Diagnoza pielęgniarska 5: Złe samopoczucie pacjenta spowodowane bezsennością Cel: Uzyskanie efektywnego snu, poprawa samopoczucia Działania pielęgniarskie:  – unikanie drzemek w ciągu dnia  – położenie się do łózka w momencie odczuwania zmęczenia  – wstawanie o ustalonej porze  – zastosowanie przed snem krótkiego spaceru, czytania, słuchania spokojnej muzyki  – unikanie wysiłku intelektualnego  – dobranie właściwej temp. pomieszczenia  – przewietrzenie pokoju przed snem  – w przypadku natężenia światła zakrycie okien zasłoną  – nie spożywanie kofeiny, dużej ilości cukru, obfitych posiłków  -Przed zaśnięciem zastosowanie technik relaksacji  – wygodne ułożenie  – liczenie w myślach  -wizualizacje Ocena działań: Sen został poprawiony Diagnoza pielęgniarska 6: Zaniedbywanie higieny osobistej i otoczenia Cel opieki Poprawa stanu higieny Działania pielęgniarskie:  Aktywizacja chorej  Zachęcanie do wykonywania toalety porannej i wieczornej  Mobilizacja pacjentki do kąpieli i zmiany ubrania  Namawianie chorej do wstania z łóżka i samodzielnego posłania łóżka  Uświadomienie pacjentce znaczenia utrzymania higieny ciała Ocena działań: Stan higieny poprawił się Diagnoza pielęgniarska 7: Utrudniony kontakt z pacjentką z powodu niedosłuch Cel opieki: Poprawić zdolność komunikacji z pacjentem Działania pielęgniarskie:  Zawsze należy mówić wolno i wyraźnie.  Nie zawsze głośniej znaczy lepiej. U niektórych pacjentów występuje tzw. objaw wyrównania głośności. Polega to na tym, że dźwięki ciche są wręcz niesłyszalne, a dźwięki głośne są odbierane dużo głośniej, niż słyszy to osoba ze słuchem prawidłowym. W związku z tym, kiedy mówimy za głośno, może dojść do sytuacji, że będziemy jeszcze gorzej rozumiani. Najważniejsze jest to, aby mówić powoli i wyraźnie, żeby słowa nie zlewały się ze sobą.  Zawszę starajmy się być na wprost osoby z niedosłuchem, kiedy z nią rozmawiamy. To zdecydowanie ułatwi komunikację oraz prawidłowe przekazanie i zrozumienie informacji werbalnej. Często osoby z niedosłuchem wspomagają się poprzez czytanie z ust, z związku z tym, rozmowa z osobą na wprost jest dużo bardziej komfortowa.  Kiedy rozmawiamy z osobą z niedosłuchem i prosi ona o powtórzenie wypowiedzi, spróbujmy powiedzieć zdanie innymi słowami. Może to ułatwić zrozumienie tego, co chcemy przekazać.  Bardzo ważna jest cierpliwość i wyrozumiałość. Można zrozumieć to, że powtarzanie zdania trzeci raz jest dla kogoś uciążliwe i denerwujące. Jednak musimy pamiętać, że dla osoby z niedosłuchem jest to dużo trudniejsza sytuacja, która, oprócz zdenerwowania spowodowanego tym, że nie może zrozumieć wypowiedzi, przynosi także irytację, wstyd, zakłopotanie, żal oraz chęć wycofania się z kontaktu z innymi.  Rozpoznanie oznak braku zrozumienia wypowiedzi u pacjenta. Często sytuacja wygląda w ten sposób, że osoba z niedosłuchem dwa razy prosiła o powtórzenie zdania, za trzecim razem również nie zrozumiała i w związku z tym, że wstydzi się poprosić kolejny raz, to tylko się uśmiecha i przytakuje, nie wiedząc za bardzo, o co chodzi. Takie sytuacje powodują niechęć do rozmowy z innymi i ii krok po kroku dochodzi do izolacji, co bardzo negatywnie wpływa, zarówno na zdrowie psychiczne, jak i fizyczne. Ocena działań: Kontakt z pacjentem ułatwił się Diagnoza pielęgniarska 8: Obniżone łaknienie Cel opieki: Poprawa łaknienia Działania pielęgniarskie:  W pierwszej kolejności, ważne jest zidentyfikowanie potencjalnej przyczyny tego stanu, czy jest to wynik problemów zdrowotnych, niedogodności w przyjmowaniu pokarmu, czy może czynników emocjonalnych.  Zaleca się również ustalenie regularnych porów posiłków, co może pomóc w wytworzeniu pewnego rodzaju rutyny oraz zapewnić poczucie stabilności i bezpieczeństwa. Ważne jest, aby spożywane porcje były małe, ale odżywcze, unikając przy tym długich przerw między posiłkami, co może zapobiegać uczuciu silnego głodu, często zniechęcającemu seniorów do jedzenia.  Wspólne spożywanie posiłków może stanowić dodatkową motywację, jak również okazję do interakcji społecznych, które mogą pozytywnie wpłynąć na apetyt.  Nietolerancje pokarmowe lub trudności w żuciu i połykaniu są również ważnymi aspektami wymagającymi uwagi. Dostosowanie diety do tych specyficznych potrzeb, poprzez oferowanie potraw łatwych do spożycia – takich jak gładkie purée, kremowe zupy czy dietetyczne koktajle – może zapewnić odpowiednie odżywianie bez dodatkowego dyskomfortu.  . Ponadto, warto rozmawiać z lekarzem prowadzącym lub dietetykiem, aby omówić możliwość zastosowania suplementów diety lub zmiany w terapii lekowej, jeśli to właśnie ona wpływa na apetyt seniora. Ocena działań: Łaknienie poprawiło się  Higiena otoczenia nie zamyka się tylko w utrzymaniu czystości podłóg, mebli czy sprzętów domowych. To również dbałość o jakość powietrza, którym oddychamy, ograniczanie obecności szkodliwych alergenów w naszym otoczeniu oraz zapobieganie rozwoju mikroorganizmów, które mogą być szkodliwe dla naszego zdrowia. Regularne sprzątanie naszych przestrzeni mieszkalnych i pracy, przemywanie powierzchni, których często dotykamy, a także regularne wietrzenie pomieszczeń pomaga zredukować obecność alergenów, takich jak roztocza, pyłki czy pleśń. Te proste czynności mogą zapobiegać takim problemom zdrowotnym jak alergie, astma czy inne dolegliwości związane z układem oddechowym. C) Opisz wybraną interwencje pielęgniarską zgodną z planem opieki/ jednostką chorobową i specyfikę oddziału / placówki: Wskaż na działania uboczne i zagrożenie powikłaniami związanymi ze stosowaniem np ; insuliny oraz opisz zasady postępowania z wymienionymi niebezpieczeństwami 1 Działania niepożądane i zagrożenia powikłaniami związanymi z stosowaniem Atoris Lek może wywoływać różnorodne objawy niepożądane. Wśród często występujących znajdują się: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, reakcje alergiczne, hiperglikemia, ból głowy, ból gardła, ból krtani, krwawienia z nosa, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, niestrawność, nudności, biegunka, bóle mięśni, bóle stawów, bóle kończyn, kurcze mięśni, obrzęk stawów, ból pleców, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększenie stężenia kinazy kreatynowej we krwi. Niezbyt często zgłaszano skutki uboczne Atoris obejmujące: hipoglikemię, zwiększenie masy ciała, jadłowstręt, koszmary senne, bezsenność, zawroty głowy, parestezje, niedoczulicę, zaburzenia smaku, amnezję, nieostre widzenie, szumy uszne, wymioty, ból w górnej i dolnej części brzucha, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, pokrzywkę, wysypkę, świąd, łysienie, ból szyi, zmęczenie mięśni, złe samopoczucie, osłabienie, bóle w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, zmęczenie, gorączka, obecność białych krwinek w moczu. Działania niepożądane, do których u pacjentów dochodzi rzadko, to: małopłytkowość, neuropatia obwodowa, zaburzenia widzenia, cholestaza, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa, a w tym zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, miopatia, zapalenie mięśni, rabdomioliza, zerwanie ścięgna oraz zaburzenia ścięgien, które czasami są powikłane zerwaniem ścięgna. Bardzo rzadko występują poniższe skutki uboczne, a wśród nich takie o dużym zagrożeniu dla pacjenta: anafilaksja, utrata słuchu, niewydolność wątroby, zespół toczniopodobny, ginekomastia. Objawem niepożądanym o nieustalonej częstości pojawiania się jest immunozależna miopatia martwicza. Warto również zwrócić uwagę, czy pacjent nie doświadcza działań niepożądanych, które są typowe nie tyle dla całej grupy statyn. Wśród nich znajdują się: zaburzenia seksualne, depresja, pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc (zwłaszcza w trakcie długotrwałego leczenia) oraz cukrzyca, której częstość występowania uzależniona jest od występowania czynników ryzyka. 2 Ogólne zasady postępowania w związku z ryzykiem powikłań Dla bezpieczeństwa wszystkich pacjentów należy wykonać u nich badanie kontrolne czynności wątroby przed rozpoczęciem terapii, a następnie monitorować czynność tego narządu podczas leczenia. Jeżeli dojdzie podwyższenia aktywność aminotransferaz, należy ściśle monitorować pacjenta do czasu, aż objawy miną. W razie utrzymywania się aktywności aminotransferaz powyżej 3-krotności GGN powinno się obniżyć dawkę lub odstawić lek. Nie zaleca się spożywania dużych ilości soku grejpfrutowego podczas przyjmowania atorwastatyny. Do szczególnych grup pacjentów, u których zaleca się wzmożoną ostrożność podczas terapii i dodatkowe badania krwi, należą osoby:  cierpiące na ciężką niewydolność oddechowa;  z niedoczynnością tarczycy;  z nieprawidłową czynnością nerek;  po udarze z krwawieniem do mózgu, lub w których mózgu znajduje się niewielka ilość płynu z poprzedniego udaru;  pijące regularnie alkohol w dużych ilościach;  cierpiące na nawracające lub niewyjaśnione bóle mięśni obecnie lub w przeszłości, a także jeśli podobne problemy występowały wśród krewnych;  mające w przeszłości problemy z mięśniami po zastosowaniu innych leków obniżających stężenie lipidów,  mające w przeszłości choroby wątroby,  przyjmujące w ciągu ostatnich 7 dni kwas fusydowy;  po ukończeniu 70 roku życia. W powyższych grupach pacjentów występują predyspozycje do pojawienia się miopatii lub rabdomiolizy. Ryzyko miopatii lub rabdomolizy rośnie także, gdy może dojść do podwyższenia stężenia leku we krwi. Jeśli podczas terapii utrzymuje się osłabienie mięśni, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. W celu rozpoznania przyczyny mogą być niezbędne dodatkowe badania. W składzie preparatu znajduje się laktoza. Osoby cierpiące na nietolerancję niektórych cukrów powinny poinformować o tym lekarza przed rozpoczęciem terapii. Bibliografia: 1. WHO Basic Documents, Forty-fifth editio, Supplement, October 2006 [online]. Dostępny na URL: http://www.who.int/governance/eb/who_constitution_en.pdf [cyt.20.02.2016]. 2. Turzańska-Szacoń B. Ochrona zdrowia psychicznego. Warszawa: Wydawnictwo Gaskor; 2012. 3. Szukalski B. Syntetyczne narkotyki i związane z nimi zagrożenia. Farm Pol 2007; 63 (13): 567– 582.5. Rymaszewska J, red. Psychiatria – co nowego? Wrocław: Wydawnictwo Cornetis; 2011. 6. Freyberger H, Schneider W, Stieglitz R, Bilikiewicz A, red. Kompendium psychiatrii psychotera-pii medycyny psychosomatycznej. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2005. 7. Jarema M, red. Standardy leczenia farmakologicznego niektórych zaburzeń psychicznych. Gdańsk: Via Medica; 2011. 8. Kosińska M, Niebrój L, red. Opieka i pomoc w różnych stanach zdrowia. Katowice: Media Sile-sia; 2012. 9. Kurpas D, Miturska H, Kaczmarek M. Podstawy psychiatrii dla studentów pielęgniarstwa. Wro-cław: Wydawnictwo Continuo; 2009.