Pobierz Proces pielegnowania i więcej Poradniki, Projekty, Badania w PDF z Biologia tylko na Docsity! Pacjentka po tyreoidektomii wymaga specjalnej opieki pielęgniarskiej, aby zapewnić jej właściwą rekonwalescencję i uniknąć powikłań. Tyreoidektomia to zabieg usunięcia tarczycy, który może być konieczny w przypadku guzków tarczycy, nowotworów tarczycy lub innych schorzeń tarczycy. Oto kilka ważnych kroków w procesie pielęgnacyjnym pacjentki po tyreoidektomii. Zostały poddane szczegółowej analizie poniżej. Ocena stanu zdrowia pacjenta, problemy Cel działania Planowanie opieki Uzasadnienie/ implementacja Wyniki/Ewaluacja 1. Dolegliwości związane z silnym bólem. Pacjentka może odczuwać ból w okolicach szyi po operacji Zmniejszenie dolegliwości bólowych, - Pielęgniarka będzie odpowiedzialna za ocenę i zarządzanie bólem pacjentki, zapewniając odpowiednie leki przeciwbólowe, takie jak opioidy, według zaleceń lekarza. - Ból i dyskomfort po operacji tarczycy mogą znacząco wpłynąć na jakość życia pacjentki, utrudniając wykonywanie codziennych czynności i powrót do normalnego funkcjonowania. - Mogą uniemożliwić pacjencie normalne funkcjonowanie, spożywanie posiłków, czy prowadzić do niebezpiecznych zdarzeń w czasie tych czynności. - Istnieje ryzyko, że intensywny ból i dyskomfort mogą prowadzić do innych powikłań, takich jak trudności w oddychaniu czy infekcje, ponieważ pacjentka może unikać kaszlu, kichania i W wyniku podjętych działań nastąpiło zmniejszenie dolegliwości bólowych. Pacjentka czuje ulgę i zadowolenie. wykształcania śluzu w drogach oddechowych. 2. Zaburzenie poziomu wapnia we krwi Poprawienie gospodarki wapniowej w organizmie Działania z udziałem personelu pielęgniarskiego: suplementacja wapnia i witaminy D w przypadku hipokalcemii. Leki, które hamują produkcję PTH w przypadku nadmiernego wydzielania tego hormonu. Monitoring poziomu wapnia we krwi i dostosowywanie terapii w zależności od wyników badań laboratoryjnych. Utrzymujący się niski poziom wapnia może doprowadzić do hipokalcemii, której objawy są bardzo negatywne dla organizmu ludzkiego, np. skurcze i drżenie mięśni, parastezje, bóle mięśni, czy spazmy. Etapowa poprawa i systematyczne podnoszenie poziomu wapnia we krwi. 3. Negatywny stan rany, odczuwanie dyskomfortu spowodowanego drenem Kontrola rany, doskonalenie procesu gojenia, kontrola prawidłowego działania drenu Pielęgniarka jest odpowiedzialna za regularną ocenę rany pooperacyjnej w okolicy szyi. Należy monitorować stan rany pod kątem ewentualnych objawów infekcji, takich jak zaczerwienienie, obrzęk, wydzielina czy gorączka. Pielęgniarka musi regularnie zmieniać opatrunki na ranie zgodnie z zaleceniami lekarza. Złe gojenie rany może zwiększać ryzyko infekcji w okolicy rany. Ponadto może prowadzić do powstania widocznej i czasem bolesnej blizny. Duże, nieestetyczne blizny mogą wpłynąć na komfort pacjenta i jego poczucie własnej wartości. Złe gojenie rany może wpływać na gojenie się kości w obrębie szyi, co może prowadzić do Poprawienie jakości gojenia rany, minimalizacja dyskomfortu związanego z drenem. stylu życia. Pielęgniarka proponuje skorzystanie też z wsparcia psychologicznego, ułatwia taki kontakt na oddziale, proponuje umówienie wizyty. 6. Trudności pooperacyjne pacjentki z mową i połykaniem Likwidacja deficytów pacjentki z mową i połykaniem po operacji Pielęgniarka stara się wspierać pacjentkę prostymi działaniami z zakresu terapii logopedycznej, np. ćwiczenia oddechowe, połykaniowe, artykulacyjne, sprzyjające kontroli mięśni i koordynacji. Pielęgniarka okazuje cierpliwość, zrozumienie chorej, co też warunkuje szybszą rekonwalescencje. Pielęgniarka zachęca chorą do skorzystania z pomocy fachowców z zredukowaniu przedmiotowych schorzeń, np. logopedy, fizjoterapeuty. Problemy z mową mogą wpłynąć na zdolność pacjentki do komunikacji z innymi. Mogą wystąpić trudności z wymawianiem słów lub wydawaniem dźwięków, co może wpłynąć na komfort i jakość życia pacjentki. Pacjentka może odczuwać niepewność i frustrację związaną z trudnościami w mówieniu. To może prowadzić do obniżonego poczucia własnej wartości i obaw związanych z życiem społecznym. Problemy z połykaniem mogą prowadzić do dyskomfortu i trudności w spożywaniu pokarmów i płynów. To może wpłynąć na zdrowie odżywianie pacjentki i wprowadzać Zredukowanie trudności pooperacyjnych chorej z mową i połykaniem. ograniczenia w diecie. 7. Deficyty wiedzy pacjentki w temacie nowych nawyków postępowania w życiu po operacji usunięcia tarczycy Zredukowanie deficytów wiedzy pacjentki w temacie jej funkcjonowania po zabiegu Pielęgniarka poświęca wiele uwagi chorej, informując ją o najważniejszych kwestiach jej życia po operacji: - wskazuje jej, że musi przyjmować hormony tarczycy w formie leków, aby zastąpić brakujący hormon, - musi być świadoma zmian, które mogą wystąpić w jej codziennym życiu po usunięciu tarczycy, takich jak konieczność regularnych badań krwi, unikanie pewnych leków czy dostosowanie diety, - musi zmienić nawyki żywieniowe, - musi być świadoma możliwych skutków ubocznych związanym z lekami hormonalnymi, takimi jak nudności, bóle głowy czy zmiany nastroju, - instruuje chorą, jak ma obserwować swoje ciało, Brak wiedzy chorej na temat życia po operacji usunięcia tarczycy może prowadzić do wielu potencjalnych skutków, zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych. Wiedza i zrozumienie pacjentki na temat konsekwencji po usunięciu tarczycy są kluczowe dla skutecznej opieki i rekonwalescencji. Deficyty wiedzy mogą powodować silne zniszczenia dla zdrowia chorej. Przykładowo: Brak wiedzy na ten temat może prowadzić do trudności w dostosowaniu dawki leku, co może wpłynąć na funkcjonowanie organizmu i zdrowie ogólne. Brak wiedzy na temat wpływu usunięcia tarczycy na metabolizm i kontrolę masy ciała może prowadzić do zmian w diecie i nawykach Podniesienie poziomu wiedzy pacjentki w zakresie rekomendowanych zmian w stylu życia po zabiegu usunięcia tarczycy. organizm. Pielęgniarka kieruje chorą, gdzie może „poza szpitalem” szukać też w ww. tematach wiarygodnych informacji. żywieniowych, które nie są odpowiednie i wiele podobnych powiązań.